"Gospoda pod Zielonym Smokiem"

Kiryoku

Czułam się fatalnie. Głowa mnie bolała, chciao mi się pić. "czy to się nazywa być na kacu?" zastanowiłam się i uznałam, że nie ma innej opcji. "Co za wstyd, mieć kaca po Piccolo" pomyślałam z goryczą. Niezbyt myśląc, co robię, oparłam głowę na ramieniu Roverbota. Nagle zaświtała mi myśl, że fo tego piccolo mogło być coś dodane. Wcale mi się to nie spodobało.

Akishi

Kiedy Winry oparła głowę na moim ramieniu, nagle zrobiło mi się strasznie przyjemnie, tak jakbym sam napił się nieco Piccolo. Zobaczyłem jednak nieciekawą minę Winry, więc spytałem:
-Co jest? Każdemu się zdarzy upić Piccolo. Wiesz przecież, nie wiadomo z czego oni to robią... xD

Kiryoku

-Mam nadzieję, że nikt nic do tego nie dodał -mruknęłam nieswoim głosem. Niesmowite, ten napój dla dzieci sprawiał, że przechodziłam mutację głosu (xD).
-Właściwie, to co się stało?

Akishi

-Co się stało, pytasz? Napiłaś się 3 butelek Piccolo, po czym z rekordowym opóźnieniem uderzyło ci do głowy. Tańczyliśmy, a ty upadłaś na parkiet. Potem cię przyniosłem tu, i ocuciłem, tyle. Dosypane? Nie... otworzyłaś oryginalną butelkę, nie pamiętasz? To przez dwutlenek węgla pewnie... - Zauważyłem przez okno, że robiło się już ciemno.

Kiryoku

Pokiwałam głową. To w sumie miało sens. Zeskoczyłam ze stołu.
-Powinniśmy iść. Trzebaby czymś zająć ludzi. - powiedziałam. Mój głos powoli wracał do pierwotnego stanu.

Akishi

-No... może i racja... Czas najwyższy na ten konkurs... zaraz wszyscy nam pozasypiają, nawet bez pomocy Piccolo. Chodźmy Smile

No, i poszliśmy xD

Kiryoku

Wróciliśmy do głównej sali. Część osób dalej grała w butelkę, część oddawała się innym zajęciom. Itachi i Sasuke ciągle odwalali zadanie. Zastanawiałam się, czy jeżeli skończy się gra, to oni także przestaną.

Akishi

Nagle, mając już wejść po raz trzeci do gospody, usłyszałem okrzyk zachwytu. Wszyscy wybiegli z gospody, żeby zobaczyć... skaczącego Sasuke i krwawiącego Itacha.
-Ale... jak? - zapytałem się Sasuke
-To proste. Wyczekałem, aż mu się skończy chakra. Jego sharingan zniknął, wtedy ja użyłem swojego, i proszę. Cierpliwość popłaca... - zaśmiał się - Cóż, zadanie wykonane..

Kiryoku

Wybiegłam ze wszystkimi na dwór. Sasuke wykonał zadanie. Ogólnie rzecz biorąc, cieszyłam się, że mu się udało, jednakże Itachi był ranny i wypadałoby mu pomóc. Podeszłam więc do niego i zaproponowałam, że opatrzę mu ranę.

Akishi

-Nie trzeba - odpowiedział Itachi na propozycję Winry - od kilku miesięcy trenuję medyczne jutsu... - Itach przyłożył rękę do rany i otoczył ją zieloną poświatą. Po chwili wstał, i jak gdyby nigdy nic wrócił do gospody. Wszyscy pociągli się za nim, zadziwieni, jak bardzo można być ograniczonym w okazywaniu uczuć.

Kiryoku

Spojrzałam na Itachiego z podziwnem. No, to jest coś. Dotknąć swojej rany, która po chwili znika. Bardzo przydatne. Wróciłam z rsztą do gospody, zastanawiając się, jak bardzo by mi pomogła w życiu taka umiejętność.

Akishi

W końcu wspiąłem się na stół i nadałem kolejne ogłoszenie:
-Zaczynamy konkurs na przebranie Orochimaru! Oczywiście, jest on dla chętnych, można działać w zespołach, można pojedynczo. Zakazane jest jednak jakiekolwiek jutsu. To nie ma być tak, że ktoś zrobi "Henge" i po kłopocie. Można używać wszystkiego, co jest w gospodzie. Mamy na to godzinę, start!

Kiryoku

"No tak, ta zabawa mnie nie interesuje" pomyślałam i siadłam na krześle. Wzięłam szklaneczkę jakiegoś soku i patrzyłam na tłumek ludzi próbujący upodobnić się do Orochimaru. W pemnym momencie coś lekko pociągnęło mnie za rękaw. Ujrzałam Lalaith w czymś, co miało przypominać ubranie Orochimaru. Wybuchnęłam śmiechem.
-Całkiem ładnie, tylko z twoimi blond włosami jesteś niezbyt przekonująca- zaśmiałam się.

Akishi

Sam, także chcąc upodobnić się do Wujka, poszedłem najpierw do własnego pokoju, wziąłem prześcieradło, i się nim owinąłem. Potem wyszedłem z gospody, wyjąć z barierek przy wejściu ten taki gruby sznurek (szkoda, że czerwony, ale trudno). Zawiązałem go w kokardę, i przewiązałem wzdłuż pasa. To wcale nie było trudne, ale gorzej z twarzą. W końcu zdecydowałem się na wizytę w kuchni. Wziąłem wór mąki, zamknąłem oczy, i wysypałem go na siebie.

Kiryoku

Wśród ludzi coraz bardziej podobnych do jubilata, dostrzegłam Roverbota i po raz drugi wybuchnęłam smiechem. Wyglądał naprawdę komicznie. Tymczasem czas płynął, uczestnikom zabawy zostało tylko 15 minut.

Akishi

Musiałem jeszcze w jakiś sposób wydłużyć włosy... W końcu, po raz kolejny złożyłem wizytę w kuchni, a następnie na zapleczu. Z kuchni ukradłem paczkę cienkiego makaronu, który zanurzyłem w czarnej farbie. Miałem mało czasu, więc osuszyłem to jakimś wentylatorem, także na zapleczu, i z nutą niesmaku nałożyłem na głowę. Na 5 minut przed czasu byłem gotowy.

Kiryoku

Większość osób już skończyła. W tłumie wypatrzyła prawdziewgo Orochimaru, oceniający prace końcowe. W pewnym momencie dostrzegł mnie i nasze spojrzenia spotkały się. Krew ścięła mi się w żyłach, kiedy ruszył w moją stronę. O co mogło mu chodzić?

Akishi

Zostałem już oceniony przez Wujka, i pogratulował mi pomysłowości w stworzeniu peruki. Powiedział, żebym jeszcze zaczekał, i wkrótce ogłosi wyniki. Mąka powoli wchodziła mi do oczu, więc musiałem umyć z niej najpierw rękę, potem oczy. Rozejrzałem się po tłumie fałszywych Wujciów. Na pierwszy rzut oka, wydawało mi się, że miałem jedno z lepszych przebrań...

Kiryoku

Zbliżał się. Coraz bardziej i bardziej. W końcu usiadł na krześle obok. Starałam się na niego nie patrzeć. Czułam na sobie jego spojrzenie i wcale mi się to nie podobało. W końcu zapytał:
-Dlaczego nie bierzesz udziału w zabawie?
Miałam wrażenie, że serce zaraz wyskoczy mi z piersi. Zmusiłam się do przyjaznego tonu.
-Nie jestem zainteresowana tego typu rzeczami.
Spróbowałam się uśmiechnąć. Nie wyszło. Orochimaru przyglądał mi się jeszcze przez chwilę, po czym wstał z krzesła i zniknął w tłumie. Odetchnęłam z ulgą.

Akishi

W końcu Wujcio ogłosił wyniki. Pierwsze miejsce zajął Itachi, drugie... ktoś z wioski Soundu, a trzecie... ja! Bardzo się ucieszyłem, trójka zwycięzców została zaproszona na scenę i nagrodzona brawami, i dyplomami, które zresztą sam przygotowałem... Ale i tak miałem radochę, że wygrałem. xD

Kiryoku

Klaskałam tak długo, aż zaczęły mnie boleć dłonie. No, no, taki wycznyn. Nie, żebym cieszyła się z tego, że Roverbot wygląda jak ON, ale brawa mu się należały. Kiedy już cała trójka zeszła ze sceny, wypatrzyłam Maitimia i ruszyłam w jego stronę. Znowu zaczęliśmy rozmawiać.

Akishi

Zeszliśmy ze sceny, a ja natychmiast poszedłem się przebrać. Dokuczała mi już mąka i makaron, a sznurek był niewygodny... Odniosłem sznurek a zewnątrz, umyłem się, i odniosłem prześcieradło do pokoju. Doprowadziłem się do stanu sprzed konkursu, i ponownie zszedłem na dół.

Kiryoku

Ludność powoli znaczynała ściągać przebrania. Usiedliśmy z Maitimo na jakiejś ławeczce i prowadziliśmy konwersację. Nagle z dworza dało się słyszeć jakieś dziwne dzwięki. Wyjrzałam przez okno, aby sprawdzić, kto jest autorem tego hałasu.

Akishi

Byłem już na dole, i piłem s-o-c-z-e-k, kiedy zaczął się ten hałas. Wybiegłem na dwór, zobaczyć co się dzieje. Widok był zadziwiający. Pod naszą gospodę nadjechała cała armia czołgów. Miałem nadzieję, że chcieli się tylko napić czegoś, a nie nas ostrzelać...

Kiryoku

Z jednego z czołgu wykaraskał się żołnierz.W dłoni ściskał jakiś świstek papieru. Potrzedł do Roverbota, zasalutował mu i wręczył ów zwitek. Ciekawa byłam, co to za wiadomość. Czyżby wezwanie do wojska?

	Forum Opuszczona Kraina Sentymentów ... Strona Główna -> !! Wszystko inne + SPAMowisko !!	Wszystkie czasy w strefie CET (Europa) Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 Następny
Strona 7 z 8