"Gospoda pod Zielonym Smokiem"

Akishi

Brrr... Zimno na dworze... Co za nieprzyjemny deszcz... Dobrze, że siedzę w gospodzie... Tak tu cicho, przytulnie... sennie... Ten, kto założył tę gospodę się postarał... Może ktoś jeszcze przyjdzie?? Nie wleję w siebie kolejnej kawy... Może za dnia będzie więcej gości? Zzz...

Kiryoku

Drzwi otworzyły się z hukiem, do środka weszła wysoka, zakapurzona postać.
-Witaj, przyjacielu! Mogę się do ciebie przysiąść? Gospodarzy, nalej coś. Nie, alkoholu nie. Podaj wody. Pytasz skąd jestem, przyjacielu? Z Bydgoszczy. Wieści? Spotkałam dziwnego przybysza po drodze, pytał o ciebie.

Akishi

Roverbot, gwałtownie przebudzony mieszaniną deszczu, wiatru, huku i zgrzytu oraz powitania, otrząsnął się i przywitał się z przybyszem... przybyszką, Winry.
-Witaj! Może coś się zacznie dziać w tej gospodzie! Ktoś na drodze pytał o mnie? Kto by wychodził w taką pogodę z domu, i to jeszcze w poszukiwaniu mnie? Wyglądasz na zmarzniętą. Zamiast wody, może lepiej czekolady? Gospodarzu, zamień wodę na czekoladę, byle gorącą!

Kiryoku

-Dziękuję, przyjacielu- odsłoniłam kaptur i uśmiechnęłam się promiennie. Roverbot był bardzo miły. -A ten człowiek, który o Ciebie pytał... Widać było, że bardzo mu śpieszno do ciebie. Wydaje mi się, że potrzebuje pomocy- przerwałam, bo Gospodarz właśnie przyniósł mi gorącą czekoladę. Podziękowałam mu i zaczęłam powoli pić napój.

Akishi

Tej nocy było naprawdę sennie w gospodzie... Na dworze szalała burza, tak bardzo kontrastująca z ciszą gospody. Nie chciałem się spotkać z nikim, kto szukał mnie w taką pogodę... Powoli zapadałem się w miękki fotel, aby znowu zacząć drzemać. Niestety, nie dane mi było, gdyż drzwi gospody ponownie się otworzyły, przynosząc huk i wilgoć...

Kiryoku

...i tak oto w znowu spotkałam tego mężczyznę. teraz, w świetle świec z gospody widziałam dokładnie jego twarz. Podłużna, szare oczy... jakby piękna rzeźba w marmurze. W takim to możnaby się zakochać od pierwszego wejrzenia...

Akishi

Obserwowałem nowego gościa zza na wpół zamkniętych powiek. Od razu zauważyłem jego dziwną. podejrzaną twarz, ale przez grzeczność zaproponowałem mu piwo lub kawę?
-Czy ty jesteś Roverbot? - spytała postać
-Tak. - odrzekłem - Podobno mnie pan szukał?
-Zgadza się. Jest pan poszukiwany za założenie spamiarskiego tematu-gospody, podczas gdy bliźniaczy istnieje już w innym dziale.
-Co też pan wygaduje - Winry zaczęła mnie bronić - Ta karczma stała tu zawsze!
-To czemu nikt jej wcześniej nie zauważył?
-Bo był ślepy... - mruknąłem, starając się niepostrzeżenie usnąć, mając nadzieję, że Winry mnie wybroni. Byłem zbyt zmęczony...

Kiryoku

-Niech pan da spokój- powiedziałam do dziwnej postaci.- Ta gospoda jest nowiutka. Proszę spojrzeć: piękne stoły, nowe krzesła... Niech pan się do nas przysiądzie!- prawdę mówiąc, miałam cichą nadzieję, że mężczyzna zostanie z nami i bliżej go poznam.

Sloth

Biegłam w deszczu szukając jakiegokolwiek znaku mojego Wodza. W pewnej chwili zauważyłam gospodę, niestety w ciemności nie zauważyłam nazwy. Wbiegłam do niej z rozpędu, prawie wyważając przy tym drzwi. Rozglądnęłam się szybko po wnętrzu i utkwiłam swój wzrok w Winry.
- Wodzu!- krzyknęłam i natychmiast do niej podbiegłam.
-Co to za maniery sierżancie?!-Powiedziała podniesionym głosem. Rozglądnęłam się dookoła i nagle zdałam sobie sprawę z obecności tylu osób. Wyglądało na to że przerwałam jakąś ważną rozmowę. Wódz natomiast ciągnął dalej.
-Masz mi się tu przedstawić. Ładnie i grzecznie pokłonić się gospodarzowi i gościom. Ale już!- Natychmiast stanęłam na baczność i zasalutowałam gospodarzowi.
-Sierżant Sloth. Oficer Armii Trzech. Proszę wybaczyć mi moje zachowanie. Gospodarzu, Szlachetny Roverbocie, Panie e...

Kiryoku

-...Maitimo -dokończył przybysz i skłonił się Sloth. Starałam się ukryć dziką zazdrość, jaka mnie ogarnęła.
-Zamów coś, siadaj i więcej nie przerywaj -powiedziałam do mojej podwładnej i zerknęłam na Rovrbot, który usiłował spać.

Akishi

Szczęśliwie moja następna pobudka była już za dnia, i byłem sam sobie jej powodem. Musiałem nieco zaspać, gdyż najwyraźniej było już po śniadaniu. Na szczęście wszyscy, których widziałem przed zaśnięciem, nadal byli w gospodzie. Otrząsnąłem się, i zamówiłem śniadanie.
-Zawsze śpisz tak długo? - spytał Maitimo. Jak widać, nie chciał mnie już zaciągnąć do więzienia.
-To... to był krótki sen... - odpowiedziałem z uśmieszkiem...

Kiryoku

-A my nie chemy wiedzieć, ile trwa długi- powiedziałam, kończąc swoją porcję jajecznicy. Była znakomita, co gospodarz już ode mnie usłyszał.- Sierżancie, dlaczego nie jesz? Masz zjeść wszystko, to rozkaz, żebyś byłą taka duża i silna jak twój wódz.

Akishi

-Ta jest, wodzu! - powiedziała sierżant Sloth i wręcz rzuciła się na swoją jajecznicę.
-Nie tylko ja lubię jajecznicę - pomyślałem znad takowej właśnie talerza.
Kiedy wszyscy już zakończyli ceremonię porannego posiłku, nagle jak piorun trafiło nas pytanie: I co teraz mamy robić?

Sloth

-Tak Wodzu.- mruknęłam. Szczerze mówiąc nie bardzo lubię jajecznicę, ale rozkaz to rozkaz...Kiedy skończyłam spojrzałam się ukradkiem na wszystkich obecnych. Pan Roverbot jeszcze z półprzymkniętymi powiekami jadł powoli jajecznicę,jednym uchem słuchając Winry, która zawzięcie coś mu tłumaczyła, co chwila spoglądając na Pana Maitima,a Pan Maitimo z kolei wpatrywał się w swoją szklankę wody. Spojrzałam się ponownie na swój talerz, na którym zalegała co najmniej jeszcze połowa porcji. Westchnęłam i zabrałam się z powrotem do jedzenia. Ciekawe swoją drogą o czym tak opoowiada Wódz Panu Roverbotowi...

Kiryoku

-...mówię ci, ten koleś był ogromny, prawie 2 metry. Nie wiedziała, co zrobić. i nagle ktoś, bez wątpienia jakiś mężczyzna, wskoczył między nas i nieźle go zbił- opowiadałam Roverbotowi swoją ostatnią przygodę, gdy nagle wciął się Maitimo:
-To byłem ja. Ja ci wtedy pomogłem.
Zaniemówiłam z wrażenia i tylko gapiłam się na niego z otwartą buzią.

Akishi

Kiedy skończyłem jajecznicę, Winry nadal wpatrywała się w Maitimo jak w obrazek. Postanowiłem rozprostować nieco kości i wyjść na spacer. Zaproponowałem to reszcie, ale... jakoś nikt prócz mnie nie miał na to ochoty. Wyszedłem na dwór. Po deszczu było niezwykle rześko...

Kiryoku

Drzwi zatrzasnęły się za Roverbotem, a ja uświadomiłam sobie, że gapię się jak ciele. Odchrząknęłam więc i powiedziałam formalnym tonem
-Dziękuję zatem. Gdyby nie ty, byłoby ze mną krucho. A teraz, wybaczcie, ale wzorem naszego przyjaciela pójdę odetchnąć świeżym powietrzem- zakończyłam szybko, czując że się czerwienię i wybiegłam na zewnątrz.

Sloth

-Wódz tak zawsze.- mruknęłam do siebie, kończąc gorącą herbatę.
***
Dwadzieścia minut później zaczęła mnie strasznie boleć głowa. Znak zmiany ciśnienia i ostrzeżenie, że będzie znów padać. Spojrzałam się na Pana Maitima, który powoli szykował się do wyjścia.
-Niech pan nie idzie. Zaraz będzie padać.- powiedziałam. Ten nie zwrócił na to uwagi. Podchodził już do drzwi, kiedy te otworzyły się. Do sali napłynął dźwięk padającego deszczu, a do środka wszedł Roverbot, a zaraz za nim mokry Wódz, dźwigający...

Kiryoku

...przedziwna skrzynka. Mała, ale strasznie ciężka, okuta złotem. Znalazłam ją razem z Roverbotem, jestem strasznie ciekawa, co jest wśrodku.
-Gospodarzu, przynieś jakiś łom- powiedziałam, kładąc skrzyneczkę na jednym stole. Maitimo i Sloth podeszli bliżej, zaciekawieni. Kiedy w końcu, po kilkunastu minutach siłowania się, wieko otworzyło się z trzaskiem, naszym oczom ukazał/a się...

Akishi

...kamień! Wyglądał na zwykły kamień, ale kto by wkładał zwykły kamień do pięknej skrzynki, tak mocno zamkniętej?? Po krótkich oględzinach doszedłem do wniosku, że kamień jest częściowo pusty w środku, a w samej dziurze coś wydawało dźwięk przy potrząsaniu.

Kiryoku

Nagle z dziury wytknęła maleńka główka. Wyglądało na to, że kamień był czyimś domem. A to coś, co w nim mieszkało, przywiodło mi na myśl tylko jedno: wróżka.

Sloth

W czasie gdy Wódz, wraz z Roverbotem, przeprowadzali oględziny kamienia, ja siedziałam po drugiej stronie stołu i myślałam o zastosowaniach tego czegoś w pracy sierżanta. Nagle usłyszałam okrzyk zdumienia. Spojrzałam się na obiekt całego zamieszania, którym była wróżka. Wstałam szybko, przewracając przy tym krzesło podbiegłam do wodza i wykrzyknęłam:
-KAWAII!!
-Kałaji? A co to znaczy?- mruknął do siebie pan Maitimo.
- Slotho... Czy ty lubisz słodkie rzeczy?- zapytała Winry.
-Nie...-powiedziałam, nie odrywając oczu od wróżki.- Ale ona wygląda jak żeńska wersja Tamaki-sempaia bez makijażu...

[link widoczny dla zalogowanych]
Shot at 2007-08-16

Kiryoku

Stałam przez chwilę, patrząc to na wróżkę, to na moją podwładną, po czym zaczęłam turlać się po ziemi ze śmiechu. Może i w wypowiedzi Sloth było sporo racji, jednak w jej ustach brzmiało to komicznie.
Tymczasem do stworzonka podszedł Maitimo.
-Jak masz na imię? -zapytał.
-Jestem Lalaith, szanowny panie.

Akishi

Nagle zostałem tknięty pewnym przeczuciem. Wrzasnąłem na całą gospodę:
-Wynocha mi stond! Już już, barman też! I gdzieś do lasu iść! Będzie niespodzianka! Nie zaglądać, póki sam nie zawołam!
...
Wszyscy wyszli, whew. Teraz jeszcze muszę zaczekać na wspólniczkę, oby się nie spóźniła -.-

Kiryoku

Drzwi zatrzasnęły się za nami. Byłam wstrząśnięta nagłą reakcją Roverbota. Wcześniej udało mi się zgarnąć ze stołu małą wróżkę. Przez chwilę staliśmy osłupiali, gdy nagle barman zaczął się awanturować:
-Co on sobie myśli?! Co to ma być, wyrzucił mnie z mojej własnej gospody!!! Zaraz tam do niego pójdę i...- i faktycznie ruszył w stronę drzwi, jednak Maitimo złapał go za ramię
-Myślę, że ten dzieciak ma ważny powód, aby być samemu w gospodzie - powiedział spokojnie.
Cóż było robić? Weszliśmy trochę między drzewa, żeby osłoniły nas od wiatru i porozkładalismy się na ziemi. Lalaith usadowiła się na moim ramieniu.

	Forum Opuszczona Kraina Sentymentów ... Strona Główna -> !! Wszystko inne + SPAMowisko !!	Wszystkie czasy w strefie CET (Europa) Idź do strony 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 Następny
Strona 1 z 8